فرزند کدام مسئول دولتی و یا غیر دولتی برای تامین مخارج زندگی از صبح تا پاسی از شب با کوله ای بر دوش، خیابانها را گز میزند و از سطل زباله غذای خود را تامین میکند؟آیا این همان عدالتی است که خمینی وعده اش را داده بود؟دولتمردان کمی در جامعه به گونه ای پنهان سری بزنید واین کودکان مورد بهره کشی قرار گرفته و بی امید و آینده را از نزدیک ببینید. اینها فرزندان یک کشور ثروتمند هستند!
خرداد ماه (۱۲ ژوئن) روز جهانی مبارزه علیه كار كودك، در میان هیاهوی خبری گذشت.روزی که میرود تا در ایران به یک روز نمادین جهت قرائت آمارها ضد و نقیض از طرف دولت و سازمان های ذیربط خلاصه شود؛ بی آنکه مسئولین و نهادها متولی امر بتوانند بطور شایسته ای به این معضل اجتماعی که ریشه در وضعیت نابسامان اقتصادی کشور دارد، توجه لازم را مبذول دارند.
مسئولین مرتبط پس از تایید مقاوله‌نامه شماره ۱۸۲ سازمان جهانی كار، با رد و نادیده گرفتن آمارهای غیر رسمی و واقعیت عریان در جامعه پیرامون کودکان کار و وضعیت معیشتی و تحصیلی آنان، کماکان علاقه ای به رفع مشکلات این قشر محروم از جامعه که بخشی از نسل آینده کشور را در خود جای میدهند ،ندارند.
در گفتگویی که فرشید یزدانی مدیرعامل سابق انجمن حمایت از حقوق كودكان در این ارتباط با ایلنا انجام میدهد تاکید میکند که بر اساس آخرین آمارگیری سال ۸۵ در كشور، نزدیك به یك میلیون وهفتصد هزار كودك كار در رده سنی ۱۰ تا ۱۸ سال در كشور وجود دارد كه در این میان حدود ۶۰۰ الی ۷۰۰ هزار نفر از آنها زیر ۱۵ سال سن دارند که به مشاغل پیش و پا افتاده یا سخت مبادرت می‌كنند و سه و نیم میلیون كودك براساس آخرین سرشماری از چرخه تحصیل خارج شده‌اند كه در عین حال نزدیك به یك میلیون و ۸۰۰ نفر از آنها در مناطق شهری و خصوصا روستایی كار می‌كنند.
این فعال حقوق كودكان با تاسف ادامه میدهد:از سویی بهزیستی كودك كار را به رسمیت نشناخته و ازسوی دیگر وزارت كار نیز تعهدی در برابر كودكان كار زیر ۱۵ سال ندارد حتی وزارت رفاه نیز كه متولی اصلی فقر در جامعه است دغدغه جدی در قبال كودكان ندارند.نقش دولت در راستای عمل به مفاد مقاوله نامه ۱۸۲ كه براین اساس به لزوم ممنوعیت و محو بدترین اشكال كار كودك رای داده است ضعیف بوده و حتی با بررسی وضعیت بودجه‌های اختصاصی یافته به امور كودكان به جرات می‌توان گفت كه حتی متولیان دولتی مغایر به این تعهدنامه نیز عمل كرده‌اند، این درحالی است كه طی چند سال اخیر از ثروتمندترین دولت‌ها در تاریخ معاصر ایران بوده‌ایم اما كودكان و خانواده‌های فقیر و آسیب‌پذیر سهمی از فروش نفت ۷۰ دلاری ندارند.
مطابق با ماده ۳۲ پیمان‌نامه جهانی حقوق كودك، كشورهای عضو و من الجمله ایران، حق كودك را برای برخورداری از حمایت در برابر بهره‌كشی‌های اقتصادی و انجام هرگونه كاری كه ممكن است زیانبار باشد یا در تحصیل كودك خللی وارد كرده یا به سلامتی كودك، رشد جسمانی، ذهنی، اخلاقی یا اجتماعی او آسیب رساند به رسمیت می‌شناسند.
منبع آمار خبرگذاری آفتاب
منبع آمار خبرگذاری آفتاب
Category:
اقتصادی
| 2
Comments
ارسال به:
چون اونا مال آقاس نه بچه های کار