چه ورطه هولناکی است این بهشت و جهنم از دید الله ترسان...
چه ورطه ملال آوری است توجیهات این بهشت پرستان...
آنگاه که ما را نهی میکنند از هر آنچه که بر میل و منطبق بر منافع مادی و دنیویشان نیست...
آنهم با چوب ترس از جهنم...
و یا بدانگاه که ما را ترغیب میکنند در انجام کارهایی که سود و منفعتش, مختص آنان است ...
و چه خوفناک میشود آن گاه که دین را با سیاست در می آمیزنند..
سیاست بازی کثیفی ست...
و آنگاه که مردم ساده دل و بی قدرت و مال و مقام, زیر چکمه های سهمگین این دجالان خون آشام خرد میشوند...
زمانی را میستایم که از دست انسانهای دین فروش به شیطان پناه میبرم...
و چه شیرین میگویند که "از ترس عقرب جراره به مار غاشيه پناه مي برند"
جانان...
عزیزان...
دوستان...
بستگان...
همه بیایید تا جوابتان باز گویم;
که اگر نخواهم بر ایمان این دین فروشان مکار و حیله گر راست گردم,شما مرا ملحد و شیطان نام مینهید...
آری من شیطانم ...
من خود شیطانم ...
که در این شیطان بودن راستی و صداقتی ست که نه به زر و سیم و نه با جاه و مقام خریدنی ست...
من میخواهم خودم باشم...
فراتر از انسانی با مطامع و خواسته های مادی...
و بدین گونه است که ترجیح میدهم تا فراانسانی باشم...
من قعر جهنم نادیده و ناشنیده شما را بجان شیرین می خرم...
ولی تن به ذلت شما کاسبان دین نمیدهم...
من که اینجا مینویسم به الله شما ایمان ندارم...
او هرگز انسان را برای آن نیافرید تا آنها را در قعر جهنم خود جای دهد ...
و یا انسانهای منتخبش را به بهشت رهنمون گردد...
بگذارید تا خودم باشم...
بگذارید تا خودم باشم...
بگذارید تا ابر انسان باشم...
Category:
فرهنگی
| 5
Comments
ارسال به:
خیلی شعر قشنگی گفتی.نگفتی شاعر هم هستی!